کسی نیست که در برابر یک حادثه غیر مترقبه و یا بلایای طبیعی واکنش نشان ندهد
شما نیز مستثنی نیستید. ممکن است خود قربانی بلایا باشید و عزیزانتان جزو تلفات یا مجروحین حادثه باشند. صحنه های دلخراشی را مشاهده کرده یا داستانهای هولناکی را از زبان قربانیان حادثه شنیده باشید و از نظر جسمی فشار زیادی را به علت شرایط کاری، بی خوابی و خستگی متحمل شده باشید.
ممکن است در شرایطی قرار بگیرید که از دستتان کاری ساخته نباشد و احساس بی کفایتی و یا گناه کنید. همه این استرس ها باعث می شوند خود نیز تحت فشار روانی زیادی قرار بگیرید و دچار فرسودگی شوید. اگر قادر نباشید بطور مؤثری عمل کنید. نمی توانید به کسی کمک یا یاری برسانید.
شما نیز ممکن است مانند دیگران واکنشهای مختلفی در برابر حوادث داشته باشید.
احساس اندوه شدید، واکنشهای سوگ عزیزان، احساس خشم، و … همه اینها واکنشهایی طبیعی به حادثه ای غیر طبیعی هستند.
بعنوان یک نیروی بهداشتی یا درمانی، امدادگر و یا فردی عادی ممکن است نخواهید صحنه را خالی کنید و تمایل داشته باشید ایثارگرانه و انساندوستانه به فعالیت خود ادامه دهید.
ممکن است نیاز خود را برای استراحت و تجدید قوا نادیده بگیرید.
چون احساس تعهد و مسئولیت میکنید. اما به این موضوع توجه نمیکنید که ممکن است درگیر نشانه های استرس شدید باشید.
ممکن است تلاش کنید تا بر استرس و فشار روانی، ضعف و خستگی ناشی از کار در شرایط طاقت فرسا غلبه کنید.
علائمی که نشان میدهد شما نیاز به کمک، برای اداره استرس خود دارید؟
- ناتوانی در به خاطر آوردن کاری که می خواستید انجام دهید
- بهم خوردن وضعیت تعادل بدن
- اعتراض کردن های بی مورد
- اشکال در تصمیم گیری
- کاهش دامنه توجه
- انجام رفتارهای مخاطره آمیز
- علائم جسمی مانند: لرزش دست، سردرد، حالت تهوع
- اختلال بینایی و شنوایی(کاهش شنوایی، دید تونلی)
- اختلال در جهت یابی و سردرگمی
- اشکال در تمرکز
- کاهش آستانه تحمل ناکامی
- ناتوانی در حل مشکلات
- دست بر نداشتن از کار حتی پس از تمام شدن شیفت
- کاری که نیاز جدی به انجام دادنش نیست
- سزپیچی از دستورات
- امتناع از ترک کردن محل خدمت
- استفاده بیش از حد از سیگار یا آرام بخشها
- دستپاچگی غیر معمول و خرابکاری
- مشکلات خواب(بی خوابی، کم خوابی، دیدن کابوس یا بی نیازی شدید به خواب)
- تجربه مجدد حادثه
- دیدن تصاویر حادثه در خواب یا بیداری
- بد بینی و اعتماد نداشتن به دیگران
چطور براسترس خود غلبه کنیم؟
یکی از روشهایی که به شما کمک می کند تا آرامش خود را در هنگام استرس دوباره به دست آورید، خود آرامسازی است.
همانطور که با بروز اضطراب و تنش انقباض عضلانی به وجود می آید و آرامش دور می شود با رفع این انقباض، اضطراب و تنش از بدن دور می شود و آرامش جایگزین می گردد. پس برای اینکار باید عملا تمرین کنید و انقباض و انبساط عضلات خود را تحت کنترل در آورید.
می توانید به ترتیب زیر عمل کنید:
روی صندلی بنشینید خود را در وضعیت راحتی قرار دهید. سر خود را به آرامی به دیوار تکیه دهید. چشمانتان را ببندید و روی عضلات خود تمرکز کنیدد. مشتهایتان را بفشارید و دستهایتان را به جلو بکشید. عضلات بازو و ساعد خود را منقبض کنید.
پس از چند ثانیه پایتان را رها کنید. زمان بیشتری را به رها سازی عضله اختصاص دهید. مثلا اگر ۵ ثانیه انقباض عضله طول کشید ۱۵ ثانیه آنرا رها کنید این کار را به ترتیب برای تمام عضلات انجام دهید. از جمله قفسه سینه، شانه ها، کمر و شکم، رانها و ساق پا و کف پا و عضلات صورت و گردن. با هر بار انقباض و رها سازی عضله، چند بار نفس عمیق بکشید. هوا را از دهان وارد و از بینی خارج کنید برای اینکه تنفس منظمی داشته باشید باید ریه های خود را با سه شماره و در سه مرحله پر و خالی کنید.
سپس به مدت ۱۵ دقیقه در وضعیتی که کلیه عضلات شما شل باشد بمانید و کلمه آرامش را در ذهن خود تکرار کنید. در این حال می توانید تجسم کنید در مکانی که بیشترین آرامش را به شما می دهد هستید.
- شیفت کاری خود را بیش از ۱۲ ساعت در روز ادامه ندهید.
- چرخشی بین کارهای با استرس زیاد و کم برای خود در نظر بگیرید.
- به اندازه کافی آب بنوشید و غذا بخورید.
-
استراحتهای کوتاهی حین انجام دادن کارتان داشته باشید.(از تمرین آرامسازی استفاده کنید).
- در مورد احساسات، چیزهایی که دیده اید یا شنیده اید یا انجام داده اید با دوستان یا همکاران خود صحبت کنید.
- با افراد و دوستانتان در تماس باشید.
- از مناسک و مراسم مذهبی و سوگواری و شرکت در اجتماعات برای آرامش خود کمک بگیرید.
سخن پایانی:
در صورتی که با وجود این کارها نتوانستید تسلط کافی بر اعمال خود پیدا کنید و شرایط مساعدی برای ادامه کار ندارید. یا شدت علائمتان به حدی است که رنج و عذاب فراوانی را تحمل می کنید. می توانید از حمایتهای روانی-اجتماعی که بوسیله روانپزشکان و روانشناسان در منطقه حادثه دیده ارائه می شود استفاده کنید.