سلام دوست گرامی؛
امیدوارم مطالعه این مطلب، برای شما مفید باشد.
هدف ما از برقراری ارتباط انتقال احساسات، نظرات و عقایدمان به دیگران و درمقابل دریافت نظرات، عقاید و احساسات دیگران است.
گاهی ما با همسرمان بر سر موضوعات مختلف بحث می کنیم، قهر می کنیم، دعوا می کنیم و در نهایت به نتیجه نمی رسیم.
گاهی با کلی خواهش و تمنا، غرزدن و حتی تنبیه کردن فرزندمان را مجبور به انجام خواسته مان می کنیم. اما بعد از تکرار رفتارهای گذشته، متوجه می شویم که صحبتهای ما هیچ اثر با ثباتی بر رفتار او نداشته است.
گاهی با دوست یا همکارمان، دچار اختلاف می شویم و نمی توانیم او را با حرفهای خود متقاعد کنیم.
چرا گفتگوهای ما به جای سازنده بودن، رنجش، کینه و قضاوت نادرست به جا می گذارد؟
چرا گفتگوهای ما منجر به مشاجره، اختلاف و ناراحتی می شوند ؟
پاسخ آن در نداشتن مهارت ارتباط مؤثر است.
در همه این موارد در واقع ما گوینده و شنونده خوبی نبوده ایم و نتوانسته ایم منظور خود را شفاف و روشن بیان کنیم.
ارتباط کلامی و غیر کلامی تنها راه انتقال چیزی است که در ذهن ما می گذرد.
ارتباط کلامی از طریق صحبت و گفتگو اتفاق می افتد.
گفتگو نیزحداقل دو مخاطب و یک پیام دارد(گوینده، شنونده، پیام).
بنابراین در گفتگوی ناموفق یکی از این عناصر دچار اشکال است. اگر پیام خوب ارسال و دریافت نمی شود یعنی نقص در مهارت ارتباطی ماست.
پس بهتر است، به جای قهر، دعوا و مشاجره نحوه برقراری ارتباط مؤثر را بیاموزیم.
ارتباط مؤثر، ارتباطی سازنده است که هر دو طرف از آن راضی هستند. هم پیام به خوبی ارسال شده و هم پیام به خوبی دریافت می شود. ما باید بتوانیم خوب بگوییم و خوب بشنویم.